حاج حسین بادروج

ای لبت محراب دعا
پنجمین لبخند خدا
بدون تو کجا روم

قسمت تو ساحل نور
قسمت من موج بلا
بدون تو کجا روم

عمر زینب، جان رباب
ای دوچشم رفته بخواب
بدون تو کجا روم

بوده ام ای کوه بلند
در پناه تو بی گزند
بدون تو کجا روم

خفته اینجا خفته در آغوش صحرا اصغرم
خاک تشنه خورده آب از اشک چشم دخترم
مانده اینجا برگ و برم
کجا روم ،کجا روم، کجا روم

پای من مجبور رفتن ، اشک من بی اختیار مانده از تو در تن من نیمه جانی یادگار روشنای چشم ترم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم از سر دوش نبی شد خاک غربت بسترت مانده اینجا پیکر تو ، می رود بر نی سرت غم شکسته بال و پرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم ای رها گشته که قلب یک جهان زندانی ات جان من قابل نبوده تا شود قربانی ات ای زده آتش جگرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم دشمنانت بی شمار و خیمه هایت بی امان با گلویی پاره پاره بر لب رود روان تشنه خوابیده پسرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم در فراقت هرچه کردم دیو غم آدم نشد من دو در یا گریه کردم آتش دل کم نشد کرده داغت خم کمرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم رفتی و من ماندم و بار غم تنهایی ام در هیاهوی بیابان گم شده لالایی ام مانده اینجا همسفرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم بوده ام ای سربریده ، من به نامت سربلند بی من ای دلبند زهرا دیده بر دنیا مبند بسته غم راه گذرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم می شود با هر غروبی خاطرات من مرور می کنم از هر غم تو من به جان کندن عبور ای همیشه در نظرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم من نخواهم سایه ی «شویی» پس از تو برسرم تا شود پنهان به زیر خاک تیره پیکرم بی تو ای یکتا گُهَرم کجا روم ، کجا روم ، کجا روم